تابآوری در ورزش قهرمانی، گوهری پنهان است که فراتر از صرفاً تاب آوردن در برابر شکستهاست. به گفته مارال روزدار، مسئول کمیته روانشناسی هیأت پزشکی ورزشی خوزستان، این ویژگی، چشمهای درونی از قدرت است که به ورزشکاران کمک میکند تا از دل بحرانها، پلکانی برای رشد و پیشرفت بسازند. تابآوری، بیاحساسی نیست، بلکه هنر تبدیل احساسات منفی چون استرس و اضطراب به سوخت تمرکز و انگیزه است.
ورزشکاران تابآور، تنها به قدرت روانی بسنده نمیکنند؛ آنها کوهی از استقامت فیزیکی و ظرافتهای تکنیکی هستند که در برابر فشارهای طاقتفرسای تمرین و مسابقه، زانو نمیزنند. این افراد، شکست را نه پایان راه، که درسخانهای برای یادگیری و اصلاح میدانند.
چگونه میتوان این گوهر را صیقل داد؟
روزدار پاسخ میدهد: با حمایتهای روانی قوی، مربیان مشوق و روانشناسان ورزشی که تکنیکهای مقابله با استرس را آموزش میدهند. خودآگاهی، کلید دیگر این گنجینه است؛ شناخت ترسها و ناامیدیها، راهی برای مواجهه هوشمندانه با چالشها. ورزشکاران تابآور، ذهنی انعطافپذیر دارند که از هر تغییر و مشکل، فرصتی برای بازسازی و پیشرفت میسازد.
در نهایت، تابآوری در ورزش قهرمانی، ایستادگی در برابر امواج سهمگین فشارهاست. این ویژگی، نه تنها مسیر موفقیت در میدان رقابت را هموار میکند، بلکه چراغ راهی برای رویارویی با مشکلات زندگی روزمره است؛ یادآور میشود که شکستها گذرا هستند و تنها با تداوم تلاش، قلههای موفقیت فتح خواهند شد.
مسئول کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی خوزستان با بیان اینکه تابآوری، به عنوان یکی از ارکان اساسی در روانشناسی ورزشی، فراتر از تنها توانایی مقابله با شکستها و سختیها است، گفت: این ویژگی، یک قابلیت درونی است که به ورزشکاران کمک میکند نه تنها از بحرانها عبور کنند، بلکه از آنها به عنوان فرصتی برای رشد و پیشرفت استفاده کند.
مارال روزدار در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: در ورزش قهرمانی، تابآوری ممکن است به معنای بازگشت سریع پس از یک آسیب جسمانی، یا از دست دادن یک مسابقه، یا حتی مدیریت احساسات منفی در لحظات بحرانی باشد. اولین نکتهای که در مورد تابآوری باید در نظر گرفت این است که تابآوری به معنای بیاحساسی و نادیده گرفتن چالشها نیست. بلکه به این معناست که ورزشکار میآموزد چگونه از احساسات خود به نفع خود استفاده کند. احساسات منفی مانند استرس، اضطراب و ناامیدی میتوانند در هر رقابت یا تمرین به سراغ ورزشکار بیایند، اما تابآوری به ورزشکار این قدرت را میدهد تا این احساسات را به ابزاری برای تمرکز و انگیزش تبدیل کند، نه اینکه اجازه دهد این احساسات او را فلج کنند.
او با بیان این که تابآوری در ورزش قهرمانی نه تنها به توانایی روانی مربوط میشود، بلکه جنبههای فیزیکی و تکنیکی نیز در آن تأثیرگذار هستند، افزود: ورزشکاران قهرمان کسانی هستند که میتوانند فشارهای جسمی و ذهنی را در طول تمرینات سخت و مسابقات فشرده تحمل کنند، بدون اینکه از تلاش و هدف خود دست بردارند. یکی از جنبههای مهم تابآوری، یادگیری از اشتباهات و شکستها است. ورزشکاران تابآور، برخلاف کسانی که شکست را به عنوان پایان راه میبینند، آن را فرصتی برای یادگیری و بهبود میدانند.
مسئول کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی خوزستان با طرح این سوال که چگونه میتوان تابآوری را در ورزش تقویت کرد؟ گفت: در ابتدا، ساختارهای حمایتی و روانشناسی مناسب از اهمیت ویژهای برخوردارند. یک ورزشکار برای تقویت تابآوری باید از پشتیبانی روانی برخوردار باشد؛ از مربیانی که در لحظات سخت او را تشویق میکنند تا روانشناسان ورزشی که تکنیکهای مقابله با استرس و مدیریت احساسات را به او آموزش میدهند. همچنین، ورزشکار باید بر روی خودآگاهی کار کند تا بداند که چه چیزهایی او را میترساند یا چه چیزهایی ممکن است در او احساس ناامیدی ایجاد کند. وقتی ورزشکار به این خودآگاهی دست یابد، میتواند بهتر با چالشها مواجه شود و آنها را در مسیر رشد شخصی خود قرار دهد.
او بیان کرد: نکته مهم دیگر در تابآوری ورزشکاران این است که آنها اغلب از نظر فکری بسیار انعطافپذیر هستند و قادرند در شرایط فشار، دوباره خود را بازسازی کنند و به پیشرفت ادامه دهند. این انعطافپذیری به معنای پذیرش تغییرات و چالشها است، نه تنها از سر اجبار بلکه به عنوان یک فرصت برای بهبود و تغییر مثبت در روند خود محسوب میشود. این امر باعث میشود که ورزشکار از هر شکست یا مشکلی که با آن مواجه میشود، بیشتر از آن چیزی که ممکن است به نظر برسد، بهره ببرد.
روزدار عنوان کرد: در نهایت، تابآوری در ورزش قهرمانی به معنای ایستادگی در برابر فشارهای بیرونی و درونی است؛ ورزشکاران با تابآوری نه تنها در رقابتهای ورزشی موفقتر هستند، بلکه در زندگی روزمره نیز قدرت مقابله با مشکلات را پیدا میکنند. آنها میآموزند که شکستها موقتی هستند و با ادامه دادن به تلاش، در نهایت به موفقیتهای بزرگتر خواهند رسید.





